Over Jan Theunis Dextra is weinig bekend. Waarschijnlijk was hij al getrouwd toen hij zich in Delft vestigde, want de burgerlijke staat geeft ons maar één vermelding en deze vermelding kwalificeert hem als weduwnaar. Dit is Tacte van zijn huwelijk, op 3 november 1783, met een jong meisje uit Delfshaven, genaamd Elisabeth Hoek (HL.Nr. 66). Gelukkig zijn de documenten met betrekking tot zijn keramische carrière talrijker. Bijgenaamd de jonge Dextra, om hem te onderscheiden van Zacharias Dextra, zijn vader, verschijnt hij met deze bijnaam op de lijst van pottenbakkers die in 1769 werd opgesteld. In die tijd was hij de eigenaar van de Griekse A-fabriek en in 1764 registreerde hij zijn handelsmerk, dat een nummer bevatte met een kleine D erboven. Te zien zijn twee bijna identieke ovale schelpvormige schotels in Delfts aardewerk. Ze zijn met de hand beschilderd met een prachtig blauw-wit decor, het kobaltblauwe onderglazuur. Het decor is een zogenaamde chinoiserie, gebaseerd op Kangxi Chinees porselein. In het midden van de plank zien we een ronde cartouche waarin een pagode omgeven door gebladerte. Uitwendig op de plank, de overgang en de rand bevinden zich vier vierlobbige nissen met een huis omgeven door horizontale strepen. Daartussen zien we een soort netwerk in lichter blauw. Op de rand staan ook vier drielobbige cartouches met daarin een soort Chinees symbool. De rand is wit gelaten. De achterkant is verguld met een ongeglazuurde lage voet in het midden. In het midden zijn deze schotels in onderglazuurblauw gemarkeerd met de letter “D” inclusief een horizontale streep en het cijfer “7”. Dit is een van de kenmerken van Jan Theunis Dextra de Jongere, die van 1759 tot 1765 in dienst was en later ook directeur was van de fabrikant De Greek A. Deze schotels kunnen daarom gedateerd worden rond 1760-65.

Conditie: uitstekend, zeer lichte randfritting (normaal voor faience). Prijs : 1200 €