Hiëronymus van Stridon, of de heilige Hiëronymus (347-420), kerkleraar, is een van de vier kerkvaders. Hiëronymus was afkomstig uit Strido (of Stridon), gelegen in de landstreek Dalmatië, vlak bij het huidige Ljubljana (Kroatië); Hij moet rond 341 geboren zijn; anderen menen 347. Hij studeerde in Rome; daar deed hij een grote liefde op voor de klassieke literatuur maar na een hemels visioen verliet hij deze om zich nog enkel toe te wijden aan de studie van de bijbel. Hij werd toen ook gedoopt.  Na de dood van paus Damasus (11 december 384) begaf hij zich op reis naar de heilige plaatsen in Palestina, bezocht een maand lang Didymus de Blinde, bracht een bezoek aan de monniken van de Nitrische woestijn en vestigde zich uiteindelijk in 386 te Bethlehem, waar hij tot zijn dood op 30 september 420, als kluizenaar leefde. De voorstellingen van de heilige Hiëronymus in de kunst van de middeleeuwen en de renaissance spitsen zich toe op twee motieven die verwijzen naar twee perioden in diens leven: de tijd van de boetedoening in de woestijn. Door ascetisme (vasten en zelfkastijding) wou hij zijn lichaam zuiveren om het geestelijke pad te volgen. En die van zijn oude jaren die hij doorbrengt met het vertalen van de bijbel (het Vulgaat), in de kunst wordt hij afgebeeld, gezeten aan een lessenaar of geknield voor een kruisbeeld; vaak met een leeuw bij zich. Volgens de legende kwam er een leeuw in de grot waar Hiëronymus zich had teruggetrokken. Hij raakte gewond en de kluizenaar overwon zijn angst en verwijderde de doorn van de poot van het dier. Vanaf dat moment had hij een trouwe metgezel die hem beschermde tegen het kwaad. Ook is er dikwijls een rode afgeworpen kardinaalshoed te vinden. Hij was een geleerde en een van de weinigen die ook Hebreeuws leerde. Hiëronymus werd kardinaal, leefde als kluizenaar, onderwierp zich aan ascese en vertaalde de Bijbel uit het Hebreeuws in het Latijn. Hij werd heilig verklaard in de 13e eeuw en wordt sindsdien, op de dag van zijn dood 30 september 420 , vereerd en werd een van de vier katholieke kerkvaders (samen met Hyppolit, Ambrosius en Gregorius).

Wij tonen een uitzonderlijk Middeleeuws religieus houten (altaar) paneel gemaakt in Frankrijk rond het einde van de 16e eeuw. Het is magnifiek uitgesneden in hoog reliëf in notelaar met duidelijke resten van rode polychromie. Hoofdmotief is de heilige Sint Hiëronymus met lange baard en rood kleed, restant van zijn kardinaal pij,. die in aanwezigheid van een leeuw (zijn metgezel) geknield zit voor de gekruisigde Christus met gekruiste voeten en met typische Middeleeuwse kenmerken zoals horizontale ribben, een lijdende Christus. Sint Hiëronymus heeft een steen in de rechter hand, diens linker hand rustend op de bijbel die zich op een grote  steen bevindt. Aan de rots bevindt zich een menselijke schedel als teken van vergankelijkheid. Diens rode kardinaalshoed is uit respect afgeworpen en bevindt zich links in het decorum. In de achtergrond zien we een zeer mooie rij van slanke hoge bomen met bolvormige kruin. Nog meer in de diepte zien we huizen en ook de beeltenis van een schaap dat door Sint Hiëronymus wellicht zal geofferd worden. Bovenaan zien we engelen met Sint Hiëronymus in rode polychromie, gezeten voor de beeltenis van de zegenende Paus Damasus, met achter zich zijn medegezel de leeuw. Achter de Paus zit een geknielde figuur met tulband wiens betekenis niet erg duidelijk is. Helemaal onderaan zijn weerom in hoog reliëf drie engelen uitgebeeld waarvan er één in het centrum een Frans wapenschild met drie fleurs-de-lis draagt hetgeen typisch Frans is. Wij kunnen dit niet verder identificeren. Dit paneel stamt uit het eind van de 2^e helft van de 16^e eeuw.

Conditie : ouderdomstekens maar verder uitstekende staat.