Het Delftse faience, tin geglazuurd aardewerk, kende een  grote bloei tussen 1665 en 1715 en veroverde snel de wereldmarkt. De meeste fabrieken werden gesticht tussen 1640 en 1660 : De Distel, De Grieksche A, De Porceleyne Fles, De twee Astonnetjes, …. Er werd zowel gebruiks- als siergoed gemaakt. In het begin werden uitsluitend blauwe decors toegepast onder het glazuur, meestal zgn. Chinoiserieën. Er zijn de koppies van Chinees Wanli en overgangsporselein met een verdeling in vakken die straalsgewijs toelopen naar een centraal medaillon. Ook wordt de Kangxi stijl ingevoerd met nieuwe versieringspatronen zoals bloeiende rotsen, bloeiende struiken en takken, en ook vogels. Bekend zijn ook de landschappen met lange lijzen en zotjes..

Getoond wordt een grote ronde diepe schotel met camaieu blauw en wit handgeschilderd decor van een zgn. Chinoiserie. De pâte is lichtgeel-bruin getint. Zeer opvallend is de diep donkere kobaltkleur onder het glazuur, dit op een witte gecraqueleerde achtergrond. Ook merkwaardig voor Delft is de volledige opvulling met kobalt van de diverse decorelementen. Er is geen duidelijke “trek”. De schildering is eerder primitief en is gebaseerd op Chinees Wanli kraakporselein met indeling van de rand in compartimenten. De indeling van deze laatste met centraal gerichte grassprieten en diabolotype banden is ook merkwaardig en ongewoon. Centraal op het plat is een visser in een bootje omgeven door golven en eilanden met gras geschilderd waarbij de visser figuur volledig is opgevuld met kobalt. Dit centraal decor is naar de concaaf geboetseerde verhoging toe afgelijnd met een 2 concentrische cirkellijnen, met een brede rasterband met cartouches, en extern hiervan begint de compartimenteerde indeling. Ook deze zijn gevuld met gerasterde eilanden met planten. Het geheel is bedekt met een transparant loodglazuur, het zgn.“kwaarten”. Aan de rand zien we meerdere schilfers en randslijtage waarbij de pâte kleur zichtbaar wordt. Ook de achterzijde is bedekt met wit tinglazuur waarin meerdere pinholes. Er is geen merkteken wat normaal is voor deze periode. Wel zijn er proenen zichtbaar. Volgens mij dateert deze schotel rond ca. 1650 of vroeger. De betreffende manufactuur is niet te achterhalen.

Conditie : geen barsten of scheuren of haarlijnen, wel glazuurverlies en slijtage aan de rand.