Wij presenteren een zeldzaam uniek mannelijk masker dat gemaakt werd midden vorige eeuw in een dorp gelegen aan de zwartwater zijrivier van de Sepek, Oost-Indonesië, nu Papoea New Guinea genaamd. Het werd door een geneesheer gevonden in de jaren 1980 in een verlaten dorp ten noorden van Kiunga. Het hing vooraan aan de hut van het stamhoofd of medicijnman.

Dit didagur of helmmasker is gekenmerkt door een typische lange neus. Dit laatste duidt op een mannelijke geest die waarschijnlijk in water of in holle bomen leefde. De klep van de mond is open zodat de drager van het masker kon zien. Wanneer ze niet worden gebruikt, hangen de maskers in het plafond van een speciaal huis dat voor hen is gemaakt. Wanneer niet meer gebruikt hingen ze gewoon buiten om te rotten. Het uitgebreide vlechtwerk van hoofd en neus is beschilderd met een dikke laag klei met rode, witte en zwarte kleurpigmenten. Af en toe wordt het masker geweven om een bijna volledige lichaamsoutfit te vormen. De onderkant van de rok is gemaakt van rietbladeren wat bedoeld is om de danser deels te verbergen. Alleen mannen mochten zulk masker dragen en zij moesten ingewijden zijn van de sekte die deze maskers maakten. Veelal werden ze gebruikt bij mannelijke initiatie ceremoniën. Vrouwen mochten deze maskers niet bekijken en niet in de buurt komen van de hutten die deze maskers droegen.

Het masker heeft een driedimensionaal hoofd waarbij hoogte, lengte en diepte bijna identiek zijn. Centraal vooraan loopt een dikke kam die uitloopt in de neus. Aan weerszijden distaal zien we telkens een rond uitpuilend oog. Rondom de zijkanten van het masker in face lopen er ook twee geweven rietstengelkammen die de zijkanten van de neus vormen. Onderaan vooraan is een geweven ovale bewegende klep als mond gemonteerd die dienst deed om door te kijken. Onderaan is het masker rondom dicht geweven. Rondom zijn bruine rietbladeren dichtgeknoopt die als tientallen aparte repen naar onder verlopen over een lengte van    cm.. De basis van het masker is open zodat het hoofd van de drager, doorheen de bruine rietbladeren, er doorheen kan om zo het masker te kunnen dragen tijdens ceremoniële plechtigheden. De neus loopt naar voren en naar beneden toe en heeft een lengte van   cm. Op internet heb ik geen analoog masker kunnen terugvinden. Mogelijks betreft het dus een uniek stuk. Het werd wellicht gemaakt rond 1960-70.

Conditie : er is een discreet verlies aan de gewoven neus; een deel van de kleikorrels zijn gebarsten of verdwenen hoewel de kleurpigmenten goed zichtbaar blijven;  de lange bruine rietbladeren achteraan komen gemakkelijk los. Globaal toch nog in goede staat.